Wybierając się do Mediolanu, musicie odpowiedzieć sobie na pytanie „jak wymagający jesteście?”. Niektórych może zachwycić, innych zawieść. Prawda jest taka, że Mediolan nie wygląda jak typowe miasto we Włoszech, jednak również ma swój urok. Spędziliśmy tam prawie trzy dni, to właśnie stamtąd rozpoczęła się nasze krótka podróż po północnym regionie Włoch, czyli Lombardii.

Jak dojechać z lotniska Bergamo – Orio al Serio do centrum Mediolanu?

Lotnisko oddalone jest od centrum Mediolanu około 50 km, czyli przy dobrych wiatrach godzina drogi. Wybraliśmy autobus firmy Terravision, (>klik<) a bilet za osobę w jedną stronę wyniósł nas 10 euro, czyli 42 zł.

Komunikacja miejska

Mediolan jest duży, więc nie obejdzie się raczej bez wypożyczenia auta lub skorzystania z komunikacji miejskiej. 48 godzinny bilet to koszt 8,25 euro (ok. 35 zł), a 24h – 4,50 €. Szczególnie polecamy Wam metro, które jest bardzo dobrze rozwinięte. Czasami korzystaliśmy także z autobusów – nasz hotel mieścił się w miejscu, gdzie psy ogonem szczekały. Bilety można kupić w automacie na każdej większej stacji metra lub w kioskach. W cenie biletu można także przejechać się żółtą bimbą!

Co warto zobaczyć?

Piazza del Duomo

Najpopularniejszym miejscem jest oczywiście gotycka katedra – Piazza del Duomo. Jest przeogromna i robi wrażenie. Na placu panuje ogólny chaos – ogrom ludzi, głównie turystów oraz natarczywych „handlarzy”, którzy za wszelką cenę chcą nam coś upchnąć za afrykańskie miliony. Niestety my daliśmy się okiełznać bransoletkowiczom, lecz sprytnie uciekliśmy od fotografów i dealerów popcornu dla gołębi. Dla zainteresowanych – bilet wstępu kosztuje 3€, a wejście na taras widokowy 13€.

Palazzo Reale

Po prawej stronie możemy zobaczyć Palazzo Reale, czyli Pałac Królewski, gdzie znajduje się muzeum katedralne. W dzisiejszych czasach nie pełni już żadnych oficjalnych funkcji, jest tylko miejscem gromadzenia rzeźb i innych włoskich cudów.

Galleria Vittorio Emanuele II

Gdy odwrócimy się z powrotem na plac katedralny i udamy dokładnie na jego drugi koniec, dotrzemy do słynnej Galleria Vittorio Emanuele II, czyli Galerii Wiktora Emanuela II. To jeden z bogatszych europejskich pasaży handlowych, czyli raj dla burżuazji. Na szczęście wejście otwarte jest dla wszystkich, więc nawet polskie Janusze mogą zrobić instafriendly zdjęcie. Na samym środku, na ziemi znajduje się byk – według legendy, okręcenie się na pięcie, na jego jądrach, ma przynieść szczęście na kolejny rok.

Castello Sforzesco

Kolejną obowiązkową pozycją jest Castello Sforzesco, czyli Zamek Sforzów. Za darmoszkę można przejść się po dziedzińcu, lub za 5€ zwiedzić wnętrza.

Arco della Pace

Zamek znajduje się tak naprawdę na krańcu przepięknego Sempione Park. Stamtąd spacerkiem dojdziemy do następnego punktu, czyli Arco della Pace – łuk triumfalny z przystojnym Napoleonem na szczycie.

Bosco Verticale

Kolejnym ciekawym punktem na mapie były Bosco Verticale, czyli zielone wieżowce. Połączenie nowoczesnego designu i aspektu ekologii sprawiło, że te dwa budynki są przypisywane dziś do najpopularniejszych atrakcji w Mediolanie.

Via Paolo Sarpi

Wujek google podpowiedział nam, że warto wybrać się także na Via Paolo Sarpi, czyli małe China Town. Kilka azjatyckich knajpek… i w sumie to nic więcej. Londyńskiemu China Town nie dorasta do pięt.

Ostatnim miejscem godnym polecenia, a mało znanym, jest terem Villi Invernizzi przy ulicy Via Cappuccini. To miejsce, gdzie możemy spotkać żywe flamingi. Po prostu właściciel posiadłości ma na ich punkcie bzika, więc również turyści mogą je podziwiać zza żywopłotu.

Mapa

Jeśli chodzi o jedzenie, to mieliśmy problem, ponieważ wszystkie miejsca, które chcieliśmy odwiedzić były zamknięte z powodu sjesty, akurat jak byliśmy głodni. Pozostały nam piekarnie, gdzie najczęściej za darmo mogliśmy poprosić o pogrzanie pizzy. Jeden kawałek kosztuje około 3-6 euro. To przerażające, ale nie jesteśmy w stanie polecić Wam żadnego miejsca, bo naszymi obiadami najczęściej był kawałek pizzy z piekarni, którą mijaliśmy po drodze.

Chcąc poruszać się komunikacją miejską po Mediolanie koniecznie pobierzcie aplikację Moovit. Na większości telefonach niestety nie działa dobrze kompas.

Jak sobota to tylko… do Carrefoura. Na mieście głównie Carrefour Express, na obrzeżach już większe. Jeden z największych, a zarazem najtańszych marketów w Mediolanie.

Pamiątki kupicie za Galerią Wiktora Emanuela II. Jeśli Włochy, to obowiązkowo wino i makaron! Tradycyjnie również kula śniegowa, magnes i kieliszek.

• wino – od 1€ – najczęściej około 3-4€

• zupka chińska – 1,55€

• energy drink – 0,89€

• czekolada – 1,40€

• pomidorki koktajlowe – 2,30€

• szarlotka – 4€

• sok 1l – 1€

• Fanta 1,5l – 0,80€

• oliwki – 1,90€

• makaron – 1,25€

• 6 paczek ciastek po 6 w opakowaniu – 2,70€

• lasagne bolognese – 8€

• spaghetti – 8€

• kawałek pizzy – 3-6 €

Na szczęście Włosi to raczej pozytywny naród, więc nie ma też problemu z porozumiewaniem się. Czasami bywało tak, że starsza pani płynnie mówiła po angielsku, dwudziestolatka zaś w ogóle. Nie spotkaliśmy się z sytuacją, podczas której nie mogliśmy się z kimś dogadać.

W samym mieście raczej czułam się bezpiecznie, jednak tak jak wspomnieliśmy powyżej – gorzej przy najważniejszych zabytkach. Nie czuliśmy się zagrożeni, tylko osaczeni.

W Mediolanie spaliśmy dwie noce w hotelu Star Hostel (>tutaj<). Za dwie noce za osobę zapłaciliśmy 154 zł, czyli 77 zł za noc/os. Dodatkowo należy jednak wliczyć opłatę za pościel oraz klimatyczne, czyli 10 euro od osoby (ok. 40 zł). To był jeden z najtańszych hoteli w całym Mediolanie, mieścił się dość daleko od centrum – około 40 min. komunikacją miejską. Jeśli chodzi o warunki… nie spodziewaliśmy się luksusów i też ich nie zaznaliśmy. Pokój bardzo skromny, z wyjściem na balkon. Wspólne łazienki, problem z ciepłą wodą, i uwaga – nie można było spłukiwać papieru toaletowego, tylko wyrzucać do kosza obok – świetne doznania ;). Ogólnie w pokoju było dość głośno, dokładnie słyszeliśmy rozmowy osób w pokojach obok, a naszymi sąsiadami okazali się prawilni polscy Janusze!

ż: booking.com